30 maggio 2012

Bolotana-Pitzolu F.


Bolotana
Da-e-s’istrada chi andat a Nuoro
ti miran in s’altura, o idda mia,
che matron’assentada, bella ebbia,
in pannos de broccadu e trizzas d’oro.
Sos abitantes, cun su zelu insoro,
superan su pastore ‘e Baronia
e sun capazes in sa messaria
cantu sos bonos de su logudoro.
Tenen altu talentu e bonu coro,
in dogni aspru triballu han valentia,
sun previdentes e faghen tesoro
de su chi fruttat sa terra nadia.
Amore e paghe, naran, solu imploro
intr’ ‘e sos crastos de sa domo mia.
Goceanu ti mandat dae levante
su manzanu sas lughes rie rie,
sas roccas de su monte, a mesudie,
t’incastran in su fronte unu brillante
Palai maestosu che gigante,
su babbu de su frittu e de su nie,
regalat in s’istiu, solu a tie,
s’ultimu asu ‘e su sole calante.
Dae Su Padru tributu costante
dan sas funtanas chi forman su riu,
chi ti carignat sos pes a donz’ora.
Tott’in giru sas baddes, cale amante,
ti faghen corte, ti ponen in briu,
ti cantan s’innu eternu ‘e s’aurora.

Forico Pitzolu, 1959

Nessun commento:

Posta un commento